publicerad: 2015
människoboning
männ·isko|bo·ning
N mänsko|bo·ning
substantiv
~en ~ar människa 1boning| Singular | |
|---|---|
| en människoboning | obestämd form |
| en människobonings | obestämd form genitiv |
| människoboningen | bestämd form |
| människoboningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| människoboningar | obestämd form |
| människoboningars | obestämd form genitiv |
| människoboningarna | bestämd form |
| människoboningarnas | bestämd form genitiv |


