publicerad: 2015
minimum
min·im·um
[mi´n‑]
substantiv
~et; pl. ~ • det minsta el. lägsta möjliga el. tillåtna – I sammansättn. minimi-.
| Singular | |
|---|---|
| ett minimum | obestämd form |
| ett minimums | obestämd form genitiv |
| minimumet | bestämd form |
| minimumets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| minimum | obestämd form |
| minimums | obestämd form genitiv |
| minimumen | bestämd form |
| minimumens | bestämd form genitiv |


