publicerad: 2015
pannrum
pann|rum
substantiv
~met; pl. ~, best. pl. ~men • till panna 2 1rum 1
| Singular | |
|---|---|
| ett pannrum | obestämd form |
| ett pannrums | obestämd form genitiv |
| pannrummet | bestämd form |
| pannrummets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| pannrum | obestämd form |
| pannrums | obestämd form genitiv |
| pannrummen | bestämd form |
| pannrummens | bestämd form genitiv |


