publicerad: 2015
prokrastinera
pro·krastin·era
verb
~de ~t • ⟨psykol.⟩ skjuta upp, underlåta att ta itu med
| Finita former | |
|---|---|
| prokrastinerar | presens aktiv |
| prokrastineras | presens passiv |
| prokrastinerade | preteritum aktiv |
| prokrastinerades | preteritum passiv |
| prokrastinera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att prokrastinera | infinitiv aktiv |
| att prokrastineras | infinitiv passiv |
| har/hade prokrastinerat | supinum aktiv |
| har/hade prokrastinerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| prokrastinerande | |
| Perfekt particip | |
| en prokrastinerad + substantiv | |
| ett prokrastinerat + substantiv | |
| den/det/de prokrastinerade + substantiv | |


