publicerad: 2015
rättfärdiga
rätt|färd·iga
verb
~de ~t • visa vara oskyldig, rentvå; ge giltiga skäl för
| Finita former | |
|---|---|
| rättfärdigar | presens aktiv |
| rättfärdigas | presens passiv |
| rättfärdigade | preteritum aktiv |
| rättfärdigades | preteritum passiv |
| rättfärdiga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att rättfärdiga | infinitiv aktiv |
| att rättfärdigas | infinitiv passiv |
| har/hade rättfärdigat | supinum aktiv |
| har/hade rättfärdigats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| rättfärdigande | |
| Perfekt particip | |
| en rättfärdigad + substantiv | |
| ett rättfärdigat + substantiv | |
| den/det/de rättfärdigade + substantiv | |


