publicerad: 2015
rancune
rancune
[raŋkyn´]
substantiv
~n [‑en]; pl. ~r [‑er] • agg, groll
Singular | |
---|---|
en rancune | obestämd form |
en rancunes | obestämd form genitiv |
rancunen | bestämd form |
rancunens | bestämd form genitiv |
Plural | |
rancuner | obestämd form |
rancuners | obestämd form genitiv |
rancunerna | bestämd form |
rancunernas | bestämd form genitiv |