publicerad: 2015
ridhus
rid|hus
substantiv
~et; pl. ~ rida hus 1
| Singular | |
|---|---|
| ett ridhus | obestämd form |
| ett ridhus | obestämd form genitiv |
| ridhuset | bestämd form |
| ridhusets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ridhus | obestämd form |
| ridhus | obestämd form genitiv |
| ridhusen | bestämd form |
| ridhusens | bestämd form genitiv |


