publicerad: 2015
ruinhög
ru·in|hög
substantiv
~en ~ar ruin 1 2hög
| Singular | |
|---|---|
| en ruinhög | obestämd form |
| en ruinhögs | obestämd form genitiv |
| ruinhögen | bestämd form |
| ruinhögens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ruinhögar | obestämd form |
| ruinhögars | obestämd form genitiv |
| ruinhögarna | bestämd form |
| ruinhögarnas | bestämd form genitiv |


