publicerad: 2015
snuskgubbe
snusk|gubbe
substantiv
~n ‑gubbar • ⟨vard.⟩ till snusk 2 gubbe
| Singular | |
|---|---|
| en snuskgubbe | obestämd form |
| en snuskgubbes | obestämd form genitiv |
| snuskgubben | bestämd form |
| snuskgubbens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| snuskgubbar | obestämd form |
| snuskgubbars | obestämd form genitiv |
| snuskgubbarna | bestämd form |
| snuskgubbarnas | bestämd form genitiv |


