publicerad: 2015
triumvir
tri·um·vir
[‑vi´r]
substantiv
~en ~er • medlem i triumvirat
| Singular | |
|---|---|
| en triumvir | obestämd form |
| en triumvirs | obestämd form genitiv |
| triumviren | bestämd form |
| triumvirens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| triumvirer | obestämd form |
| triumvirers | obestämd form genitiv |
| triumvirerna | bestämd form |
| triumvirernas | bestämd form genitiv |


