publicerad: 2015
uppbindning
upp|bind·ning
substantiv
~en ~ar • ofta bildl.
| Singular | |
|---|---|
| en uppbindning | obestämd form |
| en uppbindnings | obestämd form genitiv |
| uppbindningen | bestämd form |
| uppbindningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppbindningar | obestämd form |
| uppbindningars | obestämd form genitiv |
| uppbindningarna | bestämd form |
| uppbindningarnas | bestämd form genitiv |


