publicerad: 2015
upplösningsförmåga
upp·lös·nings|för·måga
substantiv
~n • till upplösning 5 förmåga 1
| Singular | |
|---|---|
| en upplösningsförmåga | obestämd form |
| en upplösningsförmågas | obestämd form genitiv |
| upplösningsförmågan | bestämd form |
| upplösningsförmågans | bestämd form genitiv |


