publicerad: 2015
urprincip
ur|princip
substantiv
~en ~er • till ur- 1 princip
| Singular | |
|---|---|
| en urprincip | obestämd form |
| en urprincips | obestämd form genitiv |
| urprincipen | bestämd form |
| urprincipens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urprinciper | obestämd form |
| urprincipers | obestämd form genitiv |
| urprinciperna | bestämd form |
| urprincipernas | bestämd form genitiv |


