publicerad: 2015
urschaktning
ur|schakt·ning
substantiv
~en ~ar 1ur schaktning
| Singular | |
|---|---|
| en urschaktning | obestämd form |
| en urschaktnings | obestämd form genitiv |
| urschaktningen | bestämd form |
| urschaktningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urschaktningar | obestämd form |
| urschaktningars | obestämd form genitiv |
| urschaktningarna | bestämd form |
| urschaktningarnas | bestämd form genitiv |


