publicerad: 2015
urringning
ur|ring·ning
substantiv
~en ~ar • jfr urringad
| Singular | |
|---|---|
| en urringning | obestämd form |
| en urringnings | obestämd form genitiv |
| urringningen | bestämd form |
| urringningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urringningar | obestämd form |
| urringningars | obestämd form genitiv |
| urringningarna | bestämd form |
| urringningarnas | bestämd form genitiv |


