publicerad: 2015
urskruvning
ur|skruv·ning
substantiv
~en ~ar 1ur skruvning
| Singular | |
|---|---|
| en urskruvning | obestämd form |
| en urskruvnings | obestämd form genitiv |
| urskruvningen | bestämd form |
| urskruvningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urskruvningar | obestämd form |
| urskruvningars | obestämd form genitiv |
| urskruvningarna | bestämd form |
| urskruvningarnas | bestämd form genitiv |


