publicerad: 2015
utmätning
ut|mät·ning
substantiv
~en ~ar • till utmäta 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en utmätning | obestämd form |
| en utmätnings | obestämd form genitiv |
| utmätningen | bestämd form |
| utmätningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utmätningar | obestämd form |
| utmätningars | obestämd form genitiv |
| utmätningarna | bestämd form |
| utmätningarnas | bestämd form genitiv |


