publicerad: 2015
utmärkning
ut|märk·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. till utmärka 1
| Singular | |
|---|---|
| en utmärkning | obestämd form |
| en utmärknings | obestämd form genitiv |
| utmärkningen | bestämd form |
| utmärkningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utmärkningar | obestämd form |
| utmärkningars | obestämd form genitiv |
| utmärkningarna | bestämd form |
| utmärkningarnas | bestämd form genitiv |


