publicerad: 2015
förgöra
för·göra
verb
förgjorde, förgjort, förgjord n. förgjort, pres. förgör • tillintetgöra, döda
| Finita former | |
|---|---|
| förgör | presens aktiv |
| förgörs (förgöres) | presens passiv |
| förgjorde | preteritum aktiv |
| förgjordes | preteritum passiv |
| förgör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förgöra | infinitiv aktiv |
| att förgöras | infinitiv passiv |
| har/hade förgjort | supinum aktiv |
| har/hade förgjorts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förgörande | |
| Perfekt particip | |
| en förgjord + substantiv | |
| ett förgjort + substantiv | |
| den/det/de förgjorda + substantiv | |
| den förgjorde + maskulint substantiv | |


