publicerad: 2015
förrätta
för·rätta
verb
~de ~t • utföra, verkställa: förrätta vigsel
| Finita former | |
|---|---|
| förrättar | presens aktiv |
| förrättas | presens passiv |
| förrättade | preteritum aktiv |
| förrättades | preteritum passiv |
| förrätta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förrätta | infinitiv aktiv |
| att förrättas | infinitiv passiv |
| har/hade förrättat | supinum aktiv |
| har/hade förrättats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förrättande | |
| Perfekt particip | |
| en förrättad + substantiv | |
| ett förrättat + substantiv | |
| den/det/de förrättade + substantiv | |


