publicerad: 2015
kantig
kant·ig
adjektiv
~t ~a • äv. bildl. tvär, besvärlig: kantiga tonåringar
| Positiv | |
|---|---|
| en kantig + substantiv | |
| ett kantigt + substantiv | |
| den/det/de kantiga + substantiv | |
| den kantige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de kantigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är kantigast | |
| den/det/de kantigaste + substantiv |


