publicerad: 2015
provbrytning
prov|bryt·ning
substantiv
~en ~ar • till brytning 3 1prov
| Singular | |
|---|---|
| en provbrytning | obestämd form |
| en provbrytnings | obestämd form genitiv |
| provbrytningen | bestämd form |
| provbrytningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| provbrytningar | obestämd form |
| provbrytningars | obestämd form genitiv |
| provbrytningarna | bestämd form |
| provbrytningarnas | bestämd form genitiv |


