publicerad: 2015
riksmarsk
riks|marsk
substantiv
~en ~ar • i äldre tid: rikets högste militäre ämbetsman
| Singular | |
|---|---|
| en riksmarsk | obestämd form |
| en riksmarsks | obestämd form genitiv |
| riksmarsken | bestämd form |
| riksmarskens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| riksmarskar | obestämd form |
| riksmarskars | obestämd form genitiv |
| riksmarskarna | bestämd form |
| riksmarskarnas | bestämd form genitiv |


