publicerad: 2015
ryttarinna
rytt·ar·inna
[‑in`a]
substantiv
~n ryttarinnor • ridande kvinna
| Singular | |
|---|---|
| en ryttarinna | obestämd form |
| en ryttarinnas | obestämd form genitiv |
| ryttarinnan | bestämd form |
| ryttarinnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ryttarinnor | obestämd form |
| ryttarinnors | obestämd form genitiv |
| ryttarinnorna | bestämd form |
| ryttarinnornas | bestämd form genitiv |


