publicerad: 2015
urkörning
ur|kör·ning
substantiv
~en ~ar • t.ex. i slalomåk
| Singular | |
|---|---|
| en urkörning | obestämd form |
| en urkörnings | obestämd form genitiv |
| urkörningen | bestämd form |
| urkörningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urkörningar | obestämd form |
| urkörningars | obestämd form genitiv |
| urkörningarna | bestämd form |
| urkörningarnas | bestämd form genitiv |


