publicerad: 2015
vallare
vall·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. vallarna • till 2valla 1
| Singular | |
|---|---|
| en vallare | obestämd form |
| en vallares | obestämd form genitiv |
| vallaren | bestämd form |
| vallarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vallare | obestämd form |
| vallares | obestämd form genitiv |
| vallarna | bestämd form |
| vallarnas | bestämd form genitiv |


