publicerad: 2015
kulmination
kulm·in·at·ion
substantiv
~en ~er • till kulminera
| Singular | |
|---|---|
| en kulmination | obestämd form |
| en kulminations | obestämd form genitiv |
| kulminationen | bestämd form |
| kulminationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kulminationer | obestämd form |
| kulminationers | obestämd form genitiv |
| kulminationerna | bestämd form |
| kulminationernas | bestämd form genitiv |


