publicerad: 2015
boning
1bo·ning
substantiv
~en ~ar • bostad – Alla sammansättn. med bonings- hör till 1boning.
| Singular | |
|---|---|
| en boning | obestämd form |
| en bonings | obestämd form genitiv |
| boningen | bestämd form |
| boningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| boningar | obestämd form |
| boningars | obestämd form genitiv |
| boningarna | bestämd form |
| boningarnas | bestämd form genitiv |
2bon·ing
substantiv
~en • till bona
| Singular | |
|---|---|
| en boning | obestämd form |
| en bonings | obestämd form genitiv |
| boningen | bestämd form |
| boningens | bestämd form genitiv |


