publicerad: 2015
artikulation
art·ikul·at·ion
substantiv
~en ~er • till artikulera
| Singular | |
|---|---|
| en artikulation | obestämd form |
| en artikulations | obestämd form genitiv |
| artikulationen | bestämd form |
| artikulationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| artikulationer | obestämd form |
| artikulationers | obestämd form genitiv |
| artikulationerna | bestämd form |
| artikulationernas | bestämd form genitiv |


