publicerad: 2015
dikning
dik·ning
substantiv
~en ~ar dika
| Singular | |
|---|---|
| en dikning | obestämd form |
| en diknings | obestämd form genitiv |
| dikningen | bestämd form |
| dikningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| dikningar | obestämd form |
| dikningars | obestämd form genitiv |
| dikningarna | bestämd form |
| dikningarnas | bestämd form genitiv |


