publicerad: 2015
ensambarn
en·sam|barn
substantiv
~et; pl. ~ ensam barn
| Singular | |
|---|---|
| ett ensambarn | obestämd form |
| ett ensambarns | obestämd form genitiv |
| ensambarnet | bestämd form |
| ensambarnets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ensambarn | obestämd form |
| ensambarns | obestämd form genitiv |
| ensambarnen | bestämd form |
| ensambarnens | bestämd form genitiv |


