publicerad: 2015
finalfält
fin·al|fält
substantiv
~et; pl. ~ • till fält 5 final 1
| Singular | |
|---|---|
| ett finalfält | obestämd form |
| ett finalfälts | obestämd form genitiv |
| finalfältet | bestämd form |
| finalfältets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| finalfält | obestämd form |
| finalfälts | obestämd form genitiv |
| finalfälten | bestämd form |
| finalfältens | bestämd form genitiv |


