publicerad: 2015
frustration
frustr·at·ion
substantiv
~en ~er • besvikelse
| Singular | |
|---|---|
| en frustration | obestämd form |
| en frustrations | obestämd form genitiv |
| frustrationen | bestämd form |
| frustrationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| frustrationer | obestämd form |
| frustrationers | obestämd form genitiv |
| frustrationerna | bestämd form |
| frustrationernas | bestämd form genitiv |


