publicerad: 2015
frustrera
frustr·era
verb
~de ~t • göra besviken; gäcka; jfr frustration: en frustrerande osäkerhet; en frustrerad tränare efter förlusten
| Finita former | |
|---|---|
| frustrerar | presens aktiv |
| frustreras | presens passiv |
| frustrerade | preteritum aktiv |
| frustrerades | preteritum passiv |
| frustrera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att frustrera | infinitiv aktiv |
| att frustreras | infinitiv passiv |
| har/hade frustrerat | supinum aktiv |
| har/hade frustrerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| frustrerande | |
| Perfekt particip | |
| en frustrerad + substantiv | |
| ett frustrerat + substantiv | |
| den/det/de frustrerade + substantiv | |


