publicerad: 2015
förkunnare
för·kunn·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. förkunnarna förkunna
| Singular | |
|---|---|
| en förkunnare | obestämd form |
| en förkunnares | obestämd form genitiv |
| förkunnaren | bestämd form |
| förkunnarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förkunnare | obestämd form |
| förkunnares | obestämd form genitiv |
| förkunnarna | bestämd form |
| förkunnarnas | bestämd form genitiv |


