publicerad: 2015
gunstling
gunst·ling
substantiv
~en ~ar • person som har en gynnad ställning hos makthavare
| Singular | |
|---|---|
| en gunstling | obestämd form |
| en gunstlings | obestämd form genitiv |
| gunstlingen | bestämd form |
| gunstlingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gunstlingar | obestämd form |
| gunstlingars | obestämd form genitiv |
| gunstlingarna | bestämd form |
| gunstlingarnas | bestämd form genitiv |


