publicerad: 2015
heligförklara
hel·ig|för·klara
verb
~de ~t • heligförklara ngn el. förklara ngn helig
| Finita former | |
|---|---|
| heligförklarar | presens aktiv |
| heligförklaras | presens passiv |
| heligförklarade | preteritum aktiv |
| heligförklarades | preteritum passiv |
| heligförklara | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att heligförklara | infinitiv aktiv |
| att heligförklaras | infinitiv passiv |
| har/hade heligförklarat | supinum aktiv |
| har/hade heligförklarats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| heligförklarande | |
| Perfekt particip | |
| en heligförklarad + substantiv | |
| ett heligförklarat + substantiv | |
| den/det/de heligförklarade + substantiv | |


