publicerad: 2015
höbärgning
hö|bärg·ning
substantiv
~en ~ar hö bärgning 1
| Singular | |
|---|---|
| en höbärgning | obestämd form |
| en höbärgnings | obestämd form genitiv |
| höbärgningen | bestämd form |
| höbärgningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| höbärgningar | obestämd form |
| höbärgningars | obestämd form genitiv |
| höbärgningarna | bestämd form |
| höbärgningarnas | bestämd form genitiv |


