publicerad: 2015
höfta
höfta
verb
~de ~t • ⟨vard.⟩ bestämma på ett ungefär, skatta
| Finita former | |
|---|---|
| höftar | presens aktiv |
| höftas | presens passiv |
| höftade | preteritum aktiv |
| höftades | preteritum passiv |
| höfta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att höfta | infinitiv aktiv |
| att höftas | infinitiv passiv |
| har/hade höftat | supinum aktiv |
| har/hade höftats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| höftande | |
| Perfekt particip | |
| en höftad + substantiv | |
| ett höftat + substantiv | |
| den/det/de höftade + substantiv | |
höfta till
• höfta, skattaInfinita former att höfta till infinitiv aktiv Presens particip tillhöftande Perfekt particip en tillhöftad + substantiv ett tillhöftat + substantiv den/det/de tillhöftade + substantiv


