publicerad: 2015
indiciebevisning
in·dicie|be·vis·ning
substantiv
~en indicium bevisning 1
| Singular | |
|---|---|
| en indiciebevisning | obestämd form |
| en indiciebevisnings | obestämd form genitiv |
| indiciebevisningen | bestämd form |
| indiciebevisningens | bestämd form genitiv |


