publicerad: 2015
indiciemål
in·dicie|mål
substantiv
~et; pl. ~ • till mål 4 indicium
| Singular | |
|---|---|
| ett indiciemål | obestämd form |
| ett indiciemåls | obestämd form genitiv |
| indiciemålet | bestämd form |
| indiciemålets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| indiciemål | obestämd form |
| indiciemåls | obestämd form genitiv |
| indiciemålen | bestämd form |
| indiciemålens | bestämd form genitiv |


