publicerad: 2015
indiciebevis
in·dicie|be·vis
substantiv
~et; pl. ~ indicium bevis 1
| Singular | |
|---|---|
| ett indiciebevis | obestämd form |
| ett indiciebevis | obestämd form genitiv |
| indiciebeviset | bestämd form |
| indiciebevisets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| indiciebevis | obestämd form |
| indiciebevis | obestämd form genitiv |
| indiciebevisen | bestämd form |
| indiciebevisens | bestämd form genitiv |


