publicerad: 2015
indignation
in·dign·at·ion
[‑diŋn‑ el. ‑dinj‑]
substantiv
~en • moralisk harm, förtrytelse
| Singular | |
|---|---|
| en indignation | obestämd form |
| en indignations | obestämd form genitiv |
| indignationen | bestämd form |
| indignationens | bestämd form genitiv |


