publicerad: 2015
individualism
in·di·vidu·al·ism
[‑is´m]
substantiv
~en • framhävande av individen framför gruppen el. samhället
| Singular | |
|---|---|
| en individualism | obestämd form |
| en individualisms | obestämd form genitiv |
| individualismen | bestämd form |
| individualismens | bestämd form genitiv |


