publicerad: 2015
justeringsman
just·er·ings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • manlig justerare
| Singular | |
|---|---|
| en justeringsman | obestämd form |
| en justeringsmans | obestämd form genitiv |
| justeringsmannen | bestämd form |
| justeringsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| justeringsmän | obestämd form |
| justeringsmäns | obestämd form genitiv |
| justeringsmännen | bestämd form |
| justeringsmännens | bestämd form genitiv |


