publicerad: 2015
kanonsalut
kan·on|sal·ut
substantiv
~en ~er 2kanon 1 salut
| Singular | |
|---|---|
| en kanonsalut | obestämd form |
| en kanonsaluts | obestämd form genitiv |
| kanonsaluten | bestämd form |
| kanonsalutens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kanonsaluter | obestämd form |
| kanonsaluters | obestämd form genitiv |
| kanonsaluterna | bestämd form |
| kanonsaluternas | bestämd form genitiv |


