publicerad: 2015
kanontorn
kan·on|torn
substantiv
~et; pl. ~ 2kanon 1 1torn
| Singular | |
|---|---|
| ett kanontorn | obestämd form |
| ett kanontorns | obestämd form genitiv |
| kanontornet | bestämd form |
| kanontornets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kanontorn | obestämd form |
| kanontorns | obestämd form genitiv |
| kanontornen | bestämd form |
| kanontornens | bestämd form genitiv |


