publicerad: 2015
karaktärsbrist
karakt·ärs|brist
substantiv
~en ~er • till brist 2 karaktär 1
| Singular | |
|---|---|
| en karaktärsbrist | obestämd form |
| en karaktärsbrists | obestämd form genitiv |
| karaktärsbristen | bestämd form |
| karaktärsbristens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| karaktärsbrister | obestämd form |
| karaktärsbristers | obestämd form genitiv |
| karaktärsbristerna | bestämd form |
| karaktärsbristernas | bestämd form genitiv |


