publicerad: 2015
karakteristika
karakt·er·ist·ika
~n karakteristikor el. karakt·är·ist·ika
[‑is´t‑]
~n karaktäristikor 1 ⟨mat.⟩ heltalsdel av logaritm2 ⟨fys.⟩ kurva som åskådliggör visst samband
| Singular | |
|---|---|
| en karakteristika (en karaktäristika) | obestämd form |
| en karakteristikas (en karaktäristikas) | obestämd form genitiv |
| karakteristikan (karaktäristikan) | bestämd form |
| karakteristikans (karaktäristikans) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| karakteristikor (karaktäristikor) | obestämd form |
| karakteristikors (karaktäristikors) | obestämd form genitiv |
| karakteristikorna (karaktäristikorna) | bestämd form |
| karakteristikornas (karaktäristikornas) | bestämd form genitiv |


