publicerad: 2015
karakteristik
karakt·er·ist·ik
el. karakt·är·ist·ik
[‑i´k]
substantiv
~en ~er • skildring av ngns el. ngts karaktär el. utmärkande drag
| Singular | |
|---|---|
| en karakteristik (en karaktäristik) | obestämd form |
| en karakteristiks (en karaktäristiks) | obestämd form genitiv |
| karakteristiken (karaktäristiken) | bestämd form |
| karakteristikens (karaktäristikens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| karakteristiker (karaktäristiker) | obestämd form |
| karakteristikers (karaktäristikers) | obestämd form genitiv |
| karakteristikerna (karaktäristikerna) | bestämd form |
| karakteristikernas (karaktäristikernas) | bestämd form genitiv |


